این غم کم نیست لیاقتشو ندارم آقا، بیام حرمت

میاد خاطراتم جلوی چشام

تمر ذکریاتی أمام عیونی

من اون خستگی تو راهو می خوام

أرید تلک المشقه فی الطریق

می‌خواستم مثه اهل بیت حسین

أرید أن أمضی فی هذا الطریق

با اهل و عیالم، پیاده بیام

بأهلی کما کان الحسین مع أهل بیته

آه حسرت توو سینمه و می باره چشام به پای غمت

قلبی ملیء بآه الحسرات، تذرف عیونی دموعا لحزنک

این غم کم نیست لیاقتشو ندارم آقا، بیام حرمت

لیس هذا الحزن بقلیل، وأنا لا أستحق أن آتی إلى حرمک

جاده به جاده، پای پیاده

بکل طریق، أخطو خطواتی

جا موندم اما زائر زیاده

بقیت أنا رغم کثره الزوار

پریشونه حالم فدای سرت

إن حالی مضطربه، فداء لرأسک

فدای پریشونی خواهرت

فداء لاضطراب أختک

این اشکام برای خودم نیست فقط

لیست دموعی من أجلی

دلم توو خرابه ست پیش دخترت

بل و قلبی مع إبنتک فی خرابه الشام

من جاموندم، ولی نه مثه، سه ساله ای که غمت رو خرید

بقیت أنا، لکن لیس مثل الطفله التی اشترت حزنک

من جا موندم شبیه کسی که هر چی دووید ولی نرسید

جاده به جاده، پای پیاده

جا موندم اما زائر زیاده